Bir ekim akşamında,işte o şehrin,Efes'in yakınlarında Meles suyu kıyısında oturuyorlardı.Güneş kızıla boyadığı Bülbül Dağı'nın ardında saklanmak üzereydi.Göklerin dilini konuşanlar,yaklaşan yağmuru müjdelemişlerdi her ikisine de.
''Saint John halka Meryem Ana'dan bahsediyor'',dedi genç kız.''Ağlayan,homurdanan,Küfreden kalabalığı sen de duyuyor musun ? Binlerce insan,yeni gelen dinin,tapındıkları tanrıçayı yasaklamasına isyan ediyor;ayaklarını yere vurarak tempo tutuyor,hep bir ağızdan bağırıyorlar: ''Meryem de kim? Biz Artemis'e tapanlarız!!''
''Artemis? diye sordu genç adam..''Şu tanrıça ? Hani Romalıların Diana dedikleri''
''Boşver onu '' dedi genç kız. '' Halkın önce şekillendirip,sonra da taptığı bir hayal o sadece.''
'' Onun hakkında çok şey biliyor gibisin?''
'' Onu kendimi bildiğim gibi bilirim.''
'' Madem öyle biraz bahseder misin ?''
'' Uzun hikaye.''
'' Dinleyebilirim.''
'' Pekala'' dedi genç kız dinle o halde..Artemis.Nam-ı diğer Diana.Okçu tanrıça.Okunu ansızın gelen tatlı bir ölüm sunmak için kullanırmış.Özgür ruhlu ama tutsak,bağımlı fakat yine de kibirli.Sancılarla kıvranan annesi Leto,bir zeytin ağacına yaslanarak doğurmuş onu ve..'' Bir an durdu,derin bir nefes aldıktan sonra ekledi: ''Ve ikizini....''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder