Galiba korkuyorum, kaç zamandır içimdeki boşluğu tanımlamaya çalışıyorum ama uygun kelimeyi bulmakta zorlanıyorum. Hayal etmekten korkuyorum en başta. Kendimi o kadar incinmiş ve yorgun hissediyorum ki hayal etmek bile istemiyorum. Defalarca pes etmeden denedim, sabırlı olmayı zorla öğrendim, her hayal kırıklığında gülümseyebilecek ve şükredecek bir şeyler buldum kendimce.. Ama en sonunda içimde öyle bir boşluk oluştu ki korkuyorum.
Endişe etmiyorum, üzülmüyorum ama korkuyorum. Tekrar hayal kırıklığı yaşamamak için hayal etmiyorum, dua bile etmiyorum. Öyle bir bıraktım ki her şeyi akışına sonumu göremiyorum. Sadece bekliyorum.
